Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.

An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Primum quid tu dicis breve? Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.

Hic si Peripateticus fuisset, permansisset, credo, in
sententia, qui dolorem malum dicunt esse, de asperitate
autem eius fortiter ferenda praecipiunt eadem, quae Stoici.

Bestiarum vero nullum iudicium puto.

Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.
Praeclare hoc quidem.
Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est;
Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit.
Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus.
Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt.

Duo Reges: constructio interrete. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Non est igitur voluptas bonum. Certe non potest. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?

Is cum arderet podagrae doloribus visitassetque hominem Charmides Epicureus perfamiliaris et tristis exiret, Mane, quaeso, inquit, Charmide noster;

Optime, inquam.: Rationis enim perfectio est virtus;
Etiam beatissimum?: Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?
Bork: Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.
Vide, quaeso, rectumne sit.: Bonum integritas corporis: misera debilitas.
Bork: Omnis enim est natura diligens sui.

Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare.
Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.
An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?
Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.